دانشنامه اسلامی
روز عاشورا که اذن میدان گرفت، این گونه رجز می خواند: البحر من طعنی و ضربی یصطلی و الجو من سهمی و نبلی یمتلی اذا حسامی فی یمینی ینجلی ینشق قلب الحاسد المبجل. دریا از ضربت نیزه و شمشیرم می جوشد و آسمان از تیرم پر می شود، آن گاه که تیغ در کفم آشکار شود، قلب حسود متکبر را می شکافد. وی دلاورانه جنگید و بر زمین افتاد. به سپاه کفر حمله کرد و عده زیادی را به جهنم فرستاد که بعضی از مورخین تعداد کشتگان او را هفتاد نفر بحساب آورده اند.
امام به بالین او آمد و گریست و چهره بر چهره اش نهاد. اسلم، چشم گشود و حسین علیه السلام را بر بالین خود دید، تبسمی کرد. و فریاد زد: من مثلی و ابن رسول الله واضع خده علی خدی.
«کیست مثل من که پسر پیغمبر صورت بر صورتم نهاده» با گفتن این جمله از شوق، جان به جان آفرین تسلیم کرد. یکجا رخ غلام و پسر بوسه داد و گفت: در دین ما سیه نکند فرق با سفید.
