اداب استسقا

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] آداب استسقا. اِستسقا به معنای درخواست آب از خداوند متعال می باشد.
استسقاء از ریشه «س ق ی» و به معنای درخواست سیراب کردن
المصباح، ص ۲۸۱، «سقی».
این واژه فقط دو بار در قرآن آمده است: آنجا که قرآن استسقای حضرت موسی (علیه السلام) و شکافتن ۱۲ چشمه را بر اثر زدن عصا به سنگ، پس از درخواست بنی اسرائیل، بیان می کند: «واِذِ استَسقی موسی لِقَومِهِ فَقُلنَا اضرِب بِعَصاکَ الحَجَرَ فَانفَجَرَت مِنهُ اثنَتا عَشرَةَ عَینًا».
بقره/سوره۲، آیه۶۰.
آیه ۵۲ هود
هود/سوره۱۱، آیه۱۱.
...

جمله سازی با اداب استسقا

ثانيا؛ نقد قراين سه گانهاى كه براى ترجيح وجهاول (تقدم استسقا بر ورود به قريه ) ياد شد معلوم مى شد.
چو دین دادی بده دنیا که چندان خوش نمی‌باشد هزاران بدره بخشیدن به یک جو کردن استسقا
ج: راه معنوى خاص، مانند خواندن نماز استسقا با خضوع و خشوع تضرع و درخواستنزول باران.
حقایق جان عشق آمد، که دریا را درآشامد که استسقای حق دارد، که تشنه شهریارست آن
نام‌های دیگر آناسارکا عبارتند از آنازارک، اِدِم عمومی گسترده، استسقاء عمومی، و استسقای لحمی عام.
ره ندارد در دل خرسند استسقای حرص چون گهر با قطره ای زین بحر اخضر قانعیم