ابوطالب بن علی رضا طبیب اصفهانی

در اين هنگام چندتن از نوجوانان هاشمى و آل ابوطالب مانند محمد و عون، فرزندانعبداللّه جعفر و محمد بن مسلم دسته جمعى به سوى دشمن حمله كردند و چون امام عليهالسلام اين گروه را ديد كه عقاب وار به سوى دشمن در حركت هستند خطاب به آنانفرمود:((صَبْراً عَلَى المَوْتِ...؛)) عموزادگان من ! و خاندان من ! درمقابل مرگ، صبر و استقامت به خرج بدهيد كه به خدا سوگند! پس از امروز، روى ذلتو خوارى نخواهيد ديد)).

و مرا خالوى ديگر بود كه او را ميرزا ابوطالب مى گفتند در غايت تقوا و صلاح و در بلدشهرتى داشت كه رقعه هاى استغاثه به سوى امام عصر حضرت حجّت عليه السلام كهاو مى نويسد براى مردم، سريع الاجابة و زود تاءثير مى كند و مردم در شدايد و بلادهابسيار به او مراجعه مى كردند.

(بـعـد از وفـات ابوطالب كار بر پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) سخت شد بهسوى طائف رفت شايد يارانى پيدا كند، اشراف طائف شديدا از در تكذيب درآمدند، و آنقدراز پـشت سر به پيامبر سنگ زدند كه خون از پاهاى مباركش جارى شد، خسته و ناراحت بهكنار باغى آمد، و در سايه درخت نخلى نشست، در حالى كه خون از پاهاى مباركش مى ريخت.

47- نامگذارى نوزاد كعبه  چنانچه در داستان هاى قبلى اشاره شد نامگذارى حضرت على (عليه السلام ) توسطدرخواست ابوطالب (عليه السلام ) و مادرش در بيرون مكه انجام شد كه خداوند لوحسبزى را از آسمان فرستاد و به اين وسيله به نام على نامگذارى شد.