ابوداود مازنی

447- صحيح مسلم، كتاب فضائلالصحابه، باب فضل على بن ابى طالب، ح 32؛ مسند احمد بنحنبل، ج 1، ص 173، 182، 184 و 330 و ج 4، ص 153؛ مسند ابوداود، ج 1، ص 29؛حليه الاولياء ابونعيم، ج 7، ص 195 و 196؛ تاريخ بغداد، ج 11، ص 432؛خصائص نسائى، ص 8 و 16؛ طبقات ابن سعد، ج 3، ق 1، ص 15.

131- ر.ك: ناصف، منصورعلى، همان، ج 3، ص 40. نويسنده اين كتاب بهدنبال حديث مزبور مى گويد: آن را شيخان و ترمذى روايت كرده اند و در حاشيه كتاب مىگويد: ابوداود در كتاب المهدى آن را به اين صورتنقل كرده است: لايزال هذا الذين قائما حتى يكون عليكم اثناعشر خليفة: اين دينپيوسته پابرجاست تا دوازده خليفه برشما بيايد. ر.ك: ابوداود، سنن ابى داود ج 2،ص 207.

19- سنن ابن ماجه، مقدمه، باب 18، من بلغ علما، ح 230، 231، 236 و كتابالمناسك، باب الخطبة يوم النحر؛ سنن ابوداود، كتاب العلم، بابفضل نشر العلم، ح 3660، باب 10؛ ترمذى، كتاب العلم، باب 7، ما جاء فى الحثعلى تبليغ السماع؛ دارمى، ج 1، ص 74-76، مقدمه، باب 24؛ مسند احمد، ج 3، ص225 و ج 4، ص 80 و 82 و ج 5، ص 173.

و يك بار هم، خليفه را از مقام شامخش به زير كشيد و در خطبه اش او را همطراز پيامبرقرار داد. اين مطلب در سنن ابوداود و عقدالفريد چنين آمده است: حجاج در ضمن خطبه اىگفت:

1275- سنن ابوداود، ج 4، ص 209، ح 4942؛ مروج الذهب مسعودى، ج 3، ص 147،در قسمتى از اخبار حجاج؛ عقد الفريد، ج 5، ص 52.

650- صحيح مسلم، ح 201-203، باب جواز العمرة فى اءشهر الحج، ص 911؛سنن ابوداود، ج 2، ص ‍ 156، ح 1791 از ابن عباس كه گفت:رسول خدا فرمود: اگر كسى تلبيه حج گفته باشد، چون به مكه برسد و طواف خانهو سعى صفا و مروه كند، از احرام به درآيد و آنرا عمره قرار دهد.