ابوعلی حسن بن علی بن عبدالله بن محمد بن عبدالباقی، معروف به «ابن ابیجراده»، از شخصیتهای برجسته علمی و ادبی قرن ششم هجری قمری (دوم هجری شمسی) است. او در خانوادهای علمی و فرهنگی در حلب به دنیا آمد و در همانجا رشد یافت. این خاندان که به آل ابیجراده شهرت داشت، در زمینههای مختلف علمی، ادبی، فقهی و سیاسی در عراق و حلب شناختهشده بودند. ابن ابیجراده در زمینههای ادبی، نویسندگی، شعر و خطاطی مهارت داشت و آثار متعددی از خود بر جای گذاشت. ابن ابیجراده در دوران جوانی به مصر سفر کرد و در آنجا با مقامات سیاسی و نظامی آشنا شد. او در سپاه یکی از امیران به خدمت مشغول شد و در همانجا درگذشت. در زمینه خطاطی، ابن ابیجراده از شیوههای ابن مقله برای خط نسخ و از شیوه ابن هلال برای خط رقاع استفاده میکرد و آثارش به زیبایی و سادگی معروف بود. آثار ابن ابیجراده در زمینههای مختلف علمی و ادبی، بهویژه در حلب و مناطق اطراف، تأثیرگذار بود و او بهعنوان یکی از شخصیتهای مهم علمی و فرهنگی آن دوران شناخته میشود.
ابن ابی جراده ابوعلی حسن بن علی
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] آلِ ابی جَراده، خاندانی علمی و سیاسی از سده ۱-۷ق/۷-۱۳م در عراق و حلب می باشد. یکی از شخصیت های این خاندان، ابوعلی حسن بن علی می باشد.
ابوعلی حسن بن علی بن عبدالله بن محمد بن عبدالباقی (د ۵۵۱ق/۱۱۵۶م)، ادیب، نویسنده، شاعر و خطّاط. نزد پدرش درس خواند و سمعانی کتابت را از او آموخت. انواع خط را به زیبایی و سادگی می نوشت. نسخ را به شیوه ابن مقله و رقاع را به شیوه ابن هلال می نگاشت. در حیات پدرش سفری به مصر کرد و با مقامات سیاسی آن دیار معاشر شد و در سپاه یکی از امیران به خدمت مشغول گردید و در همان جا درگذشت.