کهان

پذیره شدندش کهان و مهان همه پر شد از شادمانی جهان

ترا چار چیزست کاندر جهان کسی آن ندید از کهان و مهان

که شاها پرستار بادت جهان سرافکنده پیشت کهان و مهان

بدو گفت کای شهریار جهان جهان یکسره پیش تو چون کهان

چه داند که مردم کدامست به چگونه شناسد کهان را ز مه

بیاورد چندان که شاه جهان شگفتی در او ماند یکسر کهان