ژاول

سفیدکننده‌های مبتنی بر کلر که این فرآیند را از ماه‌ها به ساعت‌ها کاهش دادند، در اواخر قرن هجدهم در اروپا اختراع شدند. شیمیدان سوئدی، کارل ویلهلم شیله، کلر را در سال ۱۷۷۴ کشف کرد و در سال ۱۷۸۵، دانشمند سواوی، کلود لویی برتوله، تشخیص داد که می‌توان از آن برای سفید کردن پارچه‌ها استفاده کرد. برتوله همچنین هیپوکلریت سدیم را کشف کرد که اولین سفیدکننده تجاری شد و به نام «آب ژاول» نامگذاری شد، به نام منطقه ژاول در نزدیکی پاریس که در آن تولید می‌شد.