صلائه بن عمرو افوه اودی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اَفْوَه اَوْدی، صلائة بن عمرو، شاعر یمنی دوران جاهلی می باشد.
مأخذ عمده زندگی او، همان چند روایتی است که ابوالفرج اصفهانی در اغانی آورده، اما قطعات و ابیات پراکنده او را در آثار پیش از اغانی، چون الحیوان و البیان جاحظ، یا عیون الاخبار و الشعر و الشعراء ابن قتیبه می توان یافت. کنیه اش ابوربیعه بود و از آنجا که لبانی درشت و دندان هایی نمایان داشت «اَفْوَه» لقب یافت.
ابن قتیبه عبدالله، الشعر و الشعرا، ج۱، ص۵۹، به کوشش مصطفی سقا، قاهره، ۱۳۵۰ق /۱۹۳۲م.
پدرش عمرو بن مالک «فارس الشوهاء»
عباسی عبدالرحیم، معاهد التنصیص، ج۱، ص۱۰۷، به کوشش محمد محیی الدین عبدالحمید، بیروت، ۱۹۴۱م.
برخی او را در شمار نخستین شاعران عرب پیش از امرؤالقیس، مُهَلهِل، اَبرَص، مُرَقَّش اکبر و عمرو بن قَمیئه و حتی معاصر حضرت عیسی (علیه السلام) نهاده اند.
سیوطی، المزهر، ج۲، ص۴۷۷، به کوشش محمدابوالفضل ابراهیم و دیگران، بیروت، ۱۹۸۶م.
...

جمله سازی با صلائه بن عمرو افوه اودی

پس عبدالله زبير بن تن خويش و با همه نيرو بجنگيد تا كشته شد و حجاج دستور داد سر او و عبدالله بن صفوان و عمارة بن عمرو بن حزم را بر نيزه كرده، در مدينه در معرض ديد مردم قرار دهند و سپس براى عبدالملك مروان فرستاده شود. (327)
مرحوم شيخ صدوق، راوندى و بعضى ديگر از بزرگان بهنقل از مفضّل بن عمرو حكايت كند:
26 - روايت شده است كه مرد عابدى از ((بنى هجيم بن عمرو بن تميم ))مى گفت:((خدايا! عرب را خصوصا و موالى را عموما بيامرز. اما عجم بندگان تو هستند و اختيار باتوست ! ))(201)
مُؤرَّج بن عمرو سَدوسی (؟ -۸۱۱م) محدث، زبان‌شناس، نسب‌شناس، ادیب و شاعر عرب عراقی در سدهٔ دوم هجری بود.
4 - حرمله  منهال بن عمرو گويد: از كوفه بسفر حج رفتم و خدمت امام سجاد عليه السلام رسيدم. آنجناب از من پرسيد از حرملة بن كاهل (قاتل شش ‍ ماهه على اصغر بود) چه خبر دارى ؟عرضكردم در كوفه زنده است؛ حضرت دست به نفرين او برداشت و از خدا خواست حرارتآتش و آهن را در دنيا به او بچشاند.