تغذیه از چوب یک پدیده زیست‌شناسی است که به توانایی برخی موجودات زنده برای استفاده از چوب به عنوان منبع غذایی اشاره دارد. این توانایی در موجوداتی مانند قارچ‌ها، باکتری‌ها و برخی حشرات دیده می‌شود. چوب عمدتاً از سلولز، همی‌سلولز و لیگنین تشکیل شده که مواد بسیار مقاومی هستند و هضم آن‌ها برای اکثر جانوران غیرممکن است. موجوداتی که توانایی تغذیه از چوب دارند، معمولاً آنزیم‌ها یا میکروارگانیسم‌های خاصی در دستگاه گوارش خود دارند که می‌توانند این مواد سخت را تجزیه کنند و انرژی و مواد مغذی لازم را از آن‌ها استخراج کنند.
در میان قارچ‌ها، گونه‌های متعددی مانند قارچ‌های چوب‌خوار توانایی تجزیه لیگنین و سلولز را دارند و نقش بسیار مهمی در چرخه مواد مغذی اکوسیستم ایفا می‌کنند. این قارچ‌ها با تجزیه چوب مرده و پوسیده، مواد آلی را به شکل قابل استفاده برای گیاهان و دیگر موجودات زنده آزاد می‌کنند. همچنین برخی حشرات مانند موریانه‌ها و بیدهای چوب‌خوار، با کمک باکتری‌ها و پروتئین‌های خاص، سلولز موجود در چوب را می‌خورند و از آن تغذیه می‌کنند.
تغذیه از چوب نه تنها برای موجودات زنده مفید است، بلکه نقش مهمی در حفظ سلامت محیط زیست دارد. با تجزیه چوب‌های مرده، این موجودات از تجمع زباله‌های طبیعی جلوگیری کرده و خاک غنی از مواد مغذی تولید می‌کنند که باعث رشد گیاهان و توسعه اکوسیستم می‌شود. بنابراین، توانایی تغذیه از چوب یک نمونه جالب از تطبیق زیستی و تعادل طبیعت است که نشان می‌دهد چگونه موجودات زنده می‌توانند از منابعی که برای بسیاری غیرقابل استفاده است، بهره ببرند.
