واژه‌ی تَسْتَفْتِحُوا از ریشه‌ی ثلاثی مجرد فَتَحَ مشتق شده است که بر گشودن، گشایش و پیروزی دلالت دارد. ساختار این کلمه، که از باب استفعال صرف شده، بیانگر درخواست و طلب است؛ بنابراین «تَسْتَفْتِحُوا» به معنای «آن که شما فتح و پیروزی را می‌طلبید» یا به تعبیری دقیق‌تر، «در پی به دست آوردن گشایش و موفقیت هستید» است. این تعبیر، تلاش آگاهانه و هدفمند برای دستیابی به نتیجه‌ای مطلوب را نشان می‌دهد.
ریشه‌ی «فتح» در زبان عربی، کاربردهای گسترده‌ای دارد و در متون مختلف، به ویژه در قرآن کریم، با مفاهیمی همچون گشایش، نصرت، قضاوت و آغاز همراه است. این کلمه و مشتقات آن، سی‌وهشت بار در قرآن تکرار شده که نشان‌دهنده‌ی اهمیت این مفهوم در منظومه‌ی فکری اسلامی است. در این میان، «تَسْتَفْتِحُوا» بر درخواست جدّی و پیگیرِ فتح و پیروزی از جانب افراد تأکید دارد. در مجموع، تَسْتَفْتِحُوا فعلی است که درخواست و تلاش برای حصول فتح و گشایش را با قوّت و پشتکار بیان می‌کند. این واژه، تنها به معنای پیروزی ظاهری نیست، بلکه می‌تواند ابعاد معنوی، اجتماعی و فردی را نیز در برگیرد. بنابراین، در کاربرد این کلمه، هم مفهوم درخواست و هم جدیت در مسیر دستیابی به هدف، به وضوح قابل مشاهده است.
