براهیم

حضرت ابراهیم، که به ابراهیم خلیل نیز معروف است، دومین پیامبر از پیامبران اولوالعزم به شمار می‌آید. او در سرزمین بین‌النهرین به مقام پیامبری نائل شد و مردم آن زمان، به ویژه نمرود، را به پرستش خدای یگانه دعوت کرد. تنها عده کمی از مردم دعوت او را پذیرفتند و زمانی که ابراهیم از ایمان آوردن دیگران ناامید شد، به فلسطین هجرت کرد. طبق آیات قرآن، قوم بت‌پرست ابراهیم به دلیل شکستن بت‌هایشان، او را در آتش انداختند، اما به فرمان خدا، آتش بر او سرد شد و او از آن نجات یافت. دو فرزند به نام‌های اسماعیل و اسحاق دارد که جانشینان او محسوب می‌شوند. نسب بنی‌اسرائیل، که پیامبران زیادی از میان آن‌ها ظهور کرده‌اند، و همچنین حضرت مریم، مادر حضرت عیسی، از طریق اسحاق به ایشان می‌رسد. پیامبر اسلام نیز نسب خود را به اسماعیل، فرزند دیگر او، می‌رساند.

لغت نامه دهخدا

براهیم. [ ب َ /ب ِ ] ( اِخ ) ابراهیم بحذف همزه. ( شرفنامه منیری ).

فرهنگ فارسی

ابراهیم خلیل الله.

فرهنگ اسم ها

اسم: براهیم (پسر) (عبری)
معنی: ابراهیم

جملاتی از کلمه براهیم

به پیک براهیم بخشید زر بدو شادمان شد دل نامور
خدایا ببخشای مزد نکوی به فرخ براهیم آزاده خوی
تو دانی که کین ساختن کار اوست براهیم مالک سپهدار اوست
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم