سید محمد بادکوبه‌ای (۱۲۸۵ - ۱۳۸۹ق) از علما و روحانیون مبارز شیعه در قرن چهاردهم هجری قمری بود. وی در روستای مشقطع از توابع باکو در آذربایجان به دنیا آمد و در سنین کودکی وارد مکتب‌خانه شد. سپس برای تکمیل تحصیلات خود از طریق عشق‌آباد به مشهد مقدس رفت و در آنجا ادبیات فارسی و عربی، فقه و اصول را فراگرفت. پس از آن به حوزه علمیه اصفهان رفت و در آنجا به تحصیل علوم عقلی همت گماشت. سپس راهی نجف اشرف شد و از محضر علمی حضرات آیات: سید حسین بادکوبه‌ای، آخوند خراسانی، سید محمد کاظم یزدی و سید ابوالحسن اصفهانی بهره برد.
پس از بازگشت به باکو، با توجه به حضور بلشویکها در این منطقه، به ایران تبعید شد. در تبریز، حوزه علمیه‌ای تأسیس کرد و به تربیت شاگردان پرداخت. وی در طول سالیان دراز، خدمات شایانی به جهان اسلام نمود. از جمله فعالیت‌های سیاسی وی می‌توان به مقابله با بلشویک‌های روسیه، تبعید به سیبری، زندانی شدن در شوروی، مقابله با لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی، تبعید به تبریز، حمایت از نهضت امام خمینی، اعلام حمایت از فلسطین و مبارزه با اسرائیل اشاره کرد.
آیت‌الله سید محمد بادکوبه‌ای از شاگردان برجسته‌ای چون سید مهدی دروازه‌ای، میرزا عمران علیزاده و حاجی میرزا علی‌اکبر برازنده بود. آثار علمی وی شامل حاشیه بر «عروة‌الوثقی» و حاشیه بر «شرح تجرید» می‌باشد. وی در سال ۱۳۸۹ق در تبریز درگذشت و در وادی رحمت تبریز به خاک سپرده شد.
