حسن مصطفوی (۱۳۳۴–۱۴۲۶ ق / حدوداً ۱۲۹۵–۱۳۸۴ خ) فقیه، مفسر قرآن و استاد برجسته شیعی بود که با نگارش تفسیر ارزشمند «تفسیر روشن» شناخته میشود. وی در محضر بزرگان حوزه علمیه همچون سید ابوالحسن اصفهانی و حجتالاسلام کوهکمره آموزش دید و پس از طی مراحل علمی به نگارش آثار مهم در علوم قرآنی و فقهی پرداخت.
زندگی و تحصیلات
حسن مصطفوی در دورهای شکل گرفت که حوزه و جامعه علمی ایران با تحولات تازهای روبرو بودند. وی در دوران جوانی وارد تحصیل علوم حوزوی شد و پس از طی مراحل مقدماتی و سطح، به درجات عالی رسید. ذکر شده که او در بصره و نجف حضور نداشته باشد ولی در ایران از شاگردان برجسته به شمار میرود. وی به عنوان علامه نیز شناخته شده است و لقب «علامه مصطفوی» به وی داده شده است.
آثار و تأثیرات
از مهمترین آثار وی «تفسیر روشن» است که با هدف ارائه تفسیری برای عامه مخاطبان نوشته شده است. همین اثر باعث شده تا او در میان مفسّران قرآن جایگاه ویژهای پیدا کند. روش کار مصطفوی در این تفسیر، توجه دقیق به لغت قرآن، توضیح معنای حقیقی کلمات، و همچنین توجه به بعد تربیتی وحکمی آیات بوده است. میراث علمی او تأثیرگذاری بسیاری در حوزه تفاسیر شیعی داشته و هنوز بسیاری از محافل علمی و حوزوی به استناد آثار او میپردازند.