تذهیب، هنری است که در آن با استفاده از طلا و رنگ‌های مختلف، به تزیین صفحات کتاب‌ها و دست‌نوشته‌ها پرداخته می‌شود. این هنر به ویژه در متون مذهبی و ادبیات کلاسیک اسلامی رایج بوده و نشان‌دهنده ذوق هنری و فرهنگ غنی این دوره‌ها است. تذهیب به معنای واقعی کلمه، به کار بردن طلا در تزیینات است، اما در عین حال می‌تواند شامل استفاده از رنگ‌های متنوع و طراحی‌های پیچیده نیز باشد. در تذهیب، هنرمند با دقت و ظرافت، طرح‌هایی از گل و بوته و اشکال هندسی را بر روی صفحات ایجاد می‌کند. این طرح‌ها نه تنها جنبه زیبایی دارند، بلکه به نوعی نمایانگر مفاهیم عمیق فرهنگی و مذهبی نیز هستند. هر یک از این تزئینات می‌تواند داستانی را بازگو کند یا مفهومی از کتاب را به تصویر بکشد. هنر تذهیب از دیرباز در تمدن‌های مختلف مورد توجه بوده و به عنوان یکی از نشانه‌های تمدن اسلامی شناخته می‌شود. این هنر به دلیل دقت و زمان‌بر بودنش، نیازمند مهارت بالا و آموزش‌های خاص است. امروزه نیز با وجود تکنولوژی‌های جدید، تذهیب به عنوان یک هنر سنتی ارزشمند، در میان هنرمندان و علاقه‌مندان به فرهنگ و هنر اسلامی همچنان محبوبیت دارد و به حفظ این میراث فرهنگی کمک می‌کند.
تذهیبی
لغت نامه دهخدا
تذهیبی. [ ت َ ] ( ص نسبی ) منسوب به تذهیب. رجوع به تذهیب شود.
تذهیبی. [ ت َ ] ( اِخ ) ( مولانا... ) از اصفهان است. شخصی است درویش نهاد و مصاحب و شوخ طبع در کار تذهیب و جدول کشی و افشان و کاغذ الوان و ابری سازی مهارت دارد. موقعی که حقیر به اصفهان رفتم بمناسبت همکاری ملاقات واقع شد. در مدت چند روز که آنجا بودم یک ساعت از احوال من غفلت نکرد و مساعدت از من دریغ نداشت، در واقع مصاحب خوبی است. این رباعی از اوست:
ای آتش عشق در دل افروختگان
وی خرمن عافیت ز غم سوختگان
دانید که همت ز کیان باید خواست
از بسته لبان و از نظردوختگان.( از تذکره مجمعالخواص ص 240 ).
جملاتی از کلمه تذهیبی
از دیگر عوامل معروفیت بری وجود تذهیبی باعنوان ساعات خوش دوک دوبری است که در طی سده‌های ۱۴ تا ۱۵ میلادی تصویر شده‌است.