بلند مرتبه

عبارت بلند مرتبه به معنای دارای مقام یا موقعیت بالا است و در زبان فارسی معمولاً به عنوان صفت یا ترکیبی برای توصیف افراد یا مکان‌ها به کار می‌رود. وزیران و دیوانیان به عنوان یاریگران شاه در اداره کشور فعالیت می‌کردند، اما سیستم اداری هرگز نتوانست به طور یکسان در تمامی نقاط کشور عمل کند. بازدیدکنندگان چینی با شگفتی اشاره کرده‌اند که اسناد بر روی پوست آهو به صورت افقی نوشته می‌شد. در میان دیوانیان با مقام‌های بالا، یکی از آن‌ها مرزبان بود که در اسناد نسا مقامش بالاتر از ساتراپ ذکر شده است. بالاترین عنوان به جانداران، دوستان و حاملان عصای سلطنت تعلق داشت که از زمان هخامنشیان و سلوکیان نیز دارای مقام والایی بودند. همچنین، در دورا به تاریخ ۱۲۱ میلادی، نام دیوانیان دیگری نیز ذکر شده است.