عکا

عکا. [ ع َک ْ کا ] ( اِخ ) شهری است به غربی فلسطین و ساحل شرقی بحرالروم. یونانیان آن را «پتولمایس » می نامیدند. شرحبیل آن را فتح کرد و معاویه آن را ترمیم نمود. 17000 تن سکنه دارد. ( از فرهنگ فارسی معین ). رجوع به عکة شود.
عکا. [ ع ُ / ع ُ کَن ْ ] ( ع اِ ) ج ِ عُکوة. ( اقرب الموارد ). رجوع به عکوة شود.

شهریست در جمهوری اسرائیل در ساحل فلسطین غربی و ساحل شرقی بحرالروم. یونانیان آنرا [ پتولمایس ] مینامیدند. شرحبیل آنرا فتح کرد و معاویه آنرا ترمیم نمود ۱۷٠٠٠ سکنه.
جمع عکوه

عَکّا (Acre)
عَکّا
(یا: آکر) شهر و بندری در فلسطین با ۴۵,۶۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). عکّا شهری بسیار قدیمی است و در شمال فلسطین اشغالی در پیش آمدگی شمال کوه کرمل و کنار خلیج عکّا واقع شده است. قبر حضرت صالح پیامبر در این شهر قرار دارد. در ۴۹۷ق (۱۱۰۳م) بالدوین اول، امیر فرنگان، این شهر را محاصر کرد و مردم شهر تسلیم نشدند ولی ظاهر، حاکم فاطمی، شهر را تسلیم فَرَنگان کرد. مسلمانان در ۶۹۰ق عکا را از فرنگان بازپس گرفتند. ترک ها در ۱۵۱۷م آن جا را تصرف کردند. ناپلئون در ۱۷۹۹ شهر را محاصره کرد و کاری از پیش نبرد و در ۱۸۳۲م ابراهیم پاشا آن را گرفت و ویران کرد. عکا در ۱۸۴۰ به دست ناوگان ترکان عثمانی، بریتانیا و اتریش گلوله باران شد و باز به دست ترکان عثمانی افتاد و در سال های ۱۹۱۸ تا ۱۹۴۸ در دست بریتانیا بود. در تقسیم ۱۹۴۸ بخشی از سرزمین اعراب شد و نهایتاً در همان سال به اشغال رژیم صهیونیستی درآمد. این شهر از نظر ماهیگیری اهمیت زیاد دارد. عکا مدت های طولانی به سبب موقعیت جغرافیایی ویژه ای که داشت کلید فلسطین خوانده می شد، زیرا در کنار جلگۀ ساحلی قرار دارد که دشت داخلی اسدرالون را به آن متصل می کند. بنابراین آسان ترین راه ورودی به داخل کشور است. شهر قدیمی عکا از سوی سازمان فرهنگی یونسکو به عنوان میراث فرهنگی جهان شناخته شده است. از دهۀ ۱۹۹۰ اقدامات گسترده ای برای حفاری های باستان شناسی آغاز شده است. یکی از اولین نکات قابل توجه در این شهر دیوارهای دفاعی مستحکم در شرق شهر است که احمد جزّار، والی عثمانی، آن را در سال های ۱۸۰۰ـ۱۸۱۴ ساخته که سیزده متر ارتفاع و یک متر ضخامت دارد.

💡 در قرن سیزدهم مسیحیان هیچگاه شور و خشم سابق را از خود نشان نمی‌دادند. پس از آنکه عکا برای آخرین بار در سال ۱۲۹۱ به دست مسلمانان افتاد و پس از نابودی کامل کاتارها در اوکیتانیا به دست صلیبیون، اعتقاد به جنگ‌های صلیبی توسط توجیه‌های پاپ برای جنگ‌های داخلی در اروپا بی‌ارزش شد.

💡 در ۱۸۷۷ بهاءالله اگرچه همچنان یک زندانی بود اجازه یافت که از شهر عکا خارج شود. او ابتدا برای حدود دو سال در عمارتی در شمال عکا به نام مزرعه ساکن شد و سپس از ۱۸۷۹ تا هنگام درگذشت در ۱۸۹۲ در بهجی سکونت گزید. او در ۲۹ ماه مه سال ۱۸۹۲ میلادی به دنبال تب خفیفی در سن ۷۵ سالگی در بهجی درگذشت و در محوطه عمارت بهجی به خاک سپرده شد.

💡 صلاح‌الدین نیز با آگاهی از رسیدن نیروهای کمکی صلیبی، حملات خود را ادامه داد؛ اما به موفقیتی نرسید. در مقابل صلیبیون توانستند حلقه محاصره را تنگ‌تر کنند. سرانجام بعد از مذاکرات بین محافظان عکا با صلیبیون، آن‌ها شهر خود را تسلیم نیروهای صلیبی نمودند و در مقابل صلاح‌الدین نیز نیروهای خود را به عقب راند.