عرطفه به عنوان یک مفهوم ادبی و فرهنگی، به معنای احساس و حالت خاصی است که در نتیجه‌ی تعامل میان عناصر مختلف یک اثر هنری یا ادبی به وجود می‌آید. این حالت می‌تواند ناشی از ارتباط عمیق بین نویسنده و مخاطب، یا حتی بین خود عناصر درون اثر باشد. در واقع، عطفه به ما این امکان را می‌دهد که به درک بهتری از احساسات و عواطف نهفته در متن دست یابیم و آنها را با احساسات و تجربیات شخصی خود پیوند دهیم. از این رو، عطفه نقش بسیار مهمی در ایجاد تجربه‌ای غنی و معنادار از آثار ادبی ایفا می‌کند. با توجه به این نکته، می‌توان گفت که عطفه نه تنها به غنای ادبیات کمک می‌کند، بلکه به ما اجازه می‌دهد تا در دنیای احساسات و تفکرات نویسنده غوطه‌ور شویم و از نزدیک با دیدگاه‌ها و احساسات او آشنا شویم. در نتیجه، درک عطفه می‌تواند موجب ارتقای سطح فهم و تأمل ما در مورد آثار ادبی و هنری گردد و ما را به سوی یک تجربه‌ی عمیق‌تر و پیچیده‌تر از هنر هدایت کند. این امر به ویژه در زمان‌هایی که آثار هنری و فرهنگی به دلایل مختلف دستخوش تغییرات و تحولات می‌شوند، حائز اهمیت است، زیرا عطفه می‌تواند به عنوان یک پل ارتباطی میان نسل‌ها و فرهنگ‌های متفاوت عمل کند و ما را به درک بهتری از تاریخ و فرهنگ بشری رهنمون سازد.
عرفطه
لغت نامه دهخدا
عرفطة. [ ع ُ ف ُ طَ ] ( اِخ ) ابن حُباب ( یا جَناب )بن جبیرة ازدی، حلیف و هم پیمان بنی امیه. وی یکی از سه تن عرب جاهلی است که در روزگار خود به «زادالراکب » مشهور بودند چه هر کس با آنان سفرمیکرد توشه راه او بر آنها بود. و برخی گویند «زادالراکب » تنها لقب عرفطة است. وی درک اسلام کرد و اسلام آورد و از مصاحبان پیغمبر ( ص ) شد و به سال هشتم هجری در واقعه طائف شهید گشت. ( از الاعلام زرکلی از الاصابة و التاج و عقودالطائف و عیون الاثر و الاستیعاب ).
فرهنگ فارسی
جملاتی از کلمه عرفطه
آن حضرت در اين سفر جهادى، اين مكتوم و به روايتى سباع بن عرفطه غفارى را جانشين خود در مدينه نمود.