معانی عمومی
آبراه یا کانال: بولاق به معنای مجرای آبی است که برای انتقال آب از یک مکان به مکان دیگر ایجاد میشود. این واژه در زمینههای کشاورزی و آبیاری به کار میرود. این مجراها معمولاً به گونهای طراحی میشوند که جریان آب را بهینه کرده و از تبخیر و هدر رفتن آن جلوگیری کنند.
چشمه: در برخی موارد، این واژه به چشمه یا منبع آب طبیعی نیز اشاره دارد. چشمهها به عنوان منابع آب شیرین، نقش حیاتی در تأمین آب شرب و آبیاری دارند و معمولاً در مناطق کوهستانی یا دشتهای کمارتفاع پیدا میشوند.
مناطق خاص
محله بولاق در قاهره، مصر، به خاطر وجود منابع آبی و کانالهای آب مشهور است.
کاربردهای تاریخی و فرهنگی
در ادبیات و تاریخ، بولاق میتواند به مکانهایی اشاره کند که در آنها آب و منابع آبی اهمیت زیادی داشته است.
معانی دیگر
در برخی از منابع، واژه بولاق به معانی دیگری نظیر مرداب یا آبگذر نیز اشاره دارد. این معانی میتوانند به نوعی به شرایط خاص جغرافیایی و اکولوژیکی اشاره کنند که در آنها آب به شکل تجمعی یا راکد وجود دارد. مردابها به عنوان زیستگاههای غنی برای گونههای مختلف گیاهی و جانوری شناخته میشوند و اهمیت زیستمحیطی بالایی دارند.
بولاق.( اِخ ) ناحیه ای است در قاهره بر کنار نیل که مطبعه رسمی بولاق در آن قرار دارد. و آن مطبعه را ناپلئون در حمله سال 1798 م. بمصراز واتیکان بدان جا آورد. ( از المنجد ). شهری است بمصر در ساحل غربی نیل، نزدیک قاهره. ( دمشقی ). بخشی درخارج شهر قاهره که موزه مشهوری دارد. ( از لاروس ).
قصبهای در قاهره ( مصر ) موزه آن مشهور است. این قصبه به مناسبت چاپخانه ها و کتبی که در آنها به چاپ رسیده. در عالم اسلام شهرت یافته.
بولاق یکی از محله های شهر قاهره است. چاپخانه و انتشاراتی بولاق که یکی از قدیمی ترین و مدتها از مهم ترین انتشاراتی جهان عرب بوده است در این محله قرار دارد.
محله ای در قسمت شمالی شهر قاهره، بر کرانۀ رود نیل. یکی از موزه های شهر قاهره در این محل قرار دارد. بولاق در گذشته، قصبۀ کوچکی در حومۀ شهر بود و گویا در اواخر دورۀ ایوبیان و یا اوایل دورۀ ممالیک بحری ساخته شده و از همان دوره بندرگاه شهر قاهره به شمار می آمده است. ارتش فرانسه در ۱۲۱۵ق/۱۸۰۰، ضمن سرکوبی شورش مردم قاهره، این محله را به کلی ویران کرد. شهرت این محله به سبب چاپخانه ای است که ناپلئون در زمان اشغال قاهره در این محله برپا کرد. این مطبعه پس از خروج فرانسویان از مصر عملاً تعطیل بود، اما از ۱۲۳۶ق/۱۸۲۱م گروهی از مصریان پس از کارآموزی، با وسایل چاپ به مصر بازگشتند و مطبعۀ بولاق را به راه انداختند. این مطبعه در تاریخ فرهنگ مصر و جهان اسلامی منشأ خدمات ارزنده ای شد و کتاب های متعدد به زبان های عربی، فارسی، ترکی و چند زبان اروپایی چاپ کرد.
[ویکی اهل البیت] مطبعه بولاق معروف ترین مطبعه (چاپخانه) مصر و از مهم ترین، معتبرترین و قدیمی ترین چاپخانه های جهان اسلام است. در سال های 1228-1264 ق. محمدعلی پاشا گروهی را برای تحصیل به ممالک مختلف اروپایی فرستاد که از آن میان چهار نفر مأمور فراگیری امور چاپ و چاپخانه شدند.
آنان در سال 1230 ق. به همراه نیکلا مسابکی، اهل سوریه، برای فراگیری کارهای فنی چاپ، حروفچینی و حروف ریزی به میلان رفتند و پس از بازگشت، چاپخانه ای در محل کشتی سازی بولاق که "دارالصناعه العامریه" نام داشت، احداث کردند.
برای شروع کار، سه دستگاه چاپ از میلان و مرکب و کاغذ و لوازم دیگر از لگهورن و تریست و حروف چاپی عربی، ابتدا از ایتالیا و سپس از فرانسه تهیه شد. نیکلا مسابکی دستگاه های چاپ خود را در فاصله محرم تا جمادی الاول 1237 ق. مستقر و آماده کرد. مدیریت چاپخانه و کتابخانه به عثمان نورالدین افندی از استادان "مهندس خانه" بولاق واگذار شد که تا ذی الحجه 1239 ق. در این سمت باقی ماند.
نخستین کتاب چاپ شده در بولاق در سال 1238 ق. کتاب <قاموس ایتالیایی و عربی>، اثر دام رافائل (روفیل بن آنطون زهّور) بود. اما بروچّی که در زمان تأسیس چاپخانه از آن دیدن کرده، گفته است که نخستین کتاب چاپ بولاق، <وصایانامه سفریّه> بوده که شامل تعلیمات نظامی فردریک دوم، پادشاه پروس به فرماندهان خویش است و ثانی زاده محمد عطاءالله افندی نیز آن را در سال 1221 ق. از زبان فرانسوی ترجمه کرده بود. در این میان کتاب هایی مانند <قانون نامه عساکر پیادگان جهادیّه> (ترکی، اواسط رجب 1238ق.) و کتاب <فی صناعات صیاغه الحریر> (عربی، 12 ذی القعده 1238ق.) نیز از جمله کتاب های چاپ شده در همان سال تأسیس چاپخانه هستند.
حروف چاپی عربی که از ایتالیا وارد شده بود چندان مورد پسند نبود؛ از این رو میرزا سنگلاخ، قالب حروف تعلیق و عبدالله زهدی افندی از خطاطان ترک قالب حروف نسخ را دوباره ساختند و از سال 1241 ق. مورد استفاده قرار گرفت و با فزونی کار چاپخانه مساحت آن نیز افزایش یافت.
مطبعه بولاق به نام های دیگری چون: "دارالطباعة"، "مطبعه صاحب السعادة"، "دارالطباعه المعمورة"، "مطبعة بولاق"، "مطبعة الکبیر"، "دارالطباعة الخدیویه"، "دارالطباعة العامره"، "دارالطباعة الباهره"، "مطبعة عامره"، "مطبعة مصرالمحروسه"، "دارالطباعة المصریّه" و "مطبعة سنّیه" نیز خوانده شده است. تعداد کارکنان چاپخانه بولاق در سال های اول به صورت قطعی مشخص نیست ولی بنا به سند موجود در اثر بروچّی تعداد آنها در ربیع الثانی 1238 ق. شانزده نفر و در درخشان ترین دوره فعالیت چاپخانه، یعنی در 1265 ق به 169 نفر رسیده بوده است.
در دوره محمدعلی پاشا، افرادی چون نیکلا مسابکی، عبدالکریم، ابوالقاسم شاهد جیلانی، عبدالله فاتح داغستانی و حسین راتب از 1236 تا 1265 ق مدیریت چاپخانه را بر عهده داشتند. کارکنان دیگر عبارت بودند از: معاون ناظر؛ مصححان و حروفچینان عربی، فارسی و ترکی؛ چاپچی ها؛ خوشنویسان؛ صفحه بندها و برخی دیگر. مصححان عربی عموماً از میان استادان الازهر انتخاب می شدند.
در چاپخانه بولاق، ضمن چاپ و انتشار کتاب، نظامنامه تعلیمات و اعلامیه های قانونی نیز به چاپ می رسید. از 25 جمادی الاول 1244 ق. الی 25 صفر 1249 ق، روزنامه رسمی عربی ـ ترکی وقایع مصریه که وابسته به "دیوان المدارس" بود در این چاپخانه به چاپ می رسید.
💡 قدیمیها اعتقاد دارند که روستا، هفت مرتبه تغییر مکان دادهاست، بنای روستای کنونی در ابتدا با ساختن ۲۴ خانه در کنار چشمهٔ قانلی بولاق ـ که در نزدیکی دیوانتپه است ـ شروع شد.
💡 ماری بولاقی یک اندیس فلزی است که در حوالی شهر هشت چین استان زنجان قرار دارد و مادهٔ معدنی موجود در آن، مس است.
💡 «گفته شده زمانی که شاه عباس سی هزار ارمنی را به گیلان کوچ داد، ارامنه گیلان برای ساختن مدرسه، کلیسا و گورستان زمین دزیافت کردند. از آنجا که بررسی و مطالعه اولین قبرستان ارمنیان در رشت میسر نیست، ولی به آسانی میتوان ثابت کرد که ارمنیهای گیلان گورستان ویژه خود را داشته و به احتملا زیاد این گورستان باید در محله ارمنی بولاق بوده باشد.»