لغت نامه دهخدا
ررا. [ رَ ] ( اِ ) بلغت زند، گوش و اذن. ( ناظم الاطباء ). بلغت زند وپازند گوش را گویند و بعربی اذن خوانند. ( برهان ).
ررا
فرهنگ فارسی
بلغت زند گوش و اذن بلغت زند و پازند گوش را گویند وبعربی اذن خوانند.
جمله سازی با ررا
💡 داشت ررای زاهدان خرقه ی صوفیانه شب جیب درید ناگهان بر در دیر خاوری
💡 به موجب آيه 51 از سوره شورى، خداوند به سه شيوه با پيامبران سخن مى گويد،تماس مى گيرد و وحى مى كند، اول: انداختن به قلب، بدون، واسطه. دوم: خداوندصدا را خلق مى كند و پيامبر آن را مى شنود، نظير شنيدن موسى صدا ررا از درخت.سوم:جبرئيل به صورت انسان نزد پيامبر مى آيد و فرمان خدا را مى رساند. آيه شريفه چنيناست:
