کهکشان مارپیچی میله ای
دانشنامه عمومی
ادوین هابل این کهکشان ها را با نماد "SB" ( spiral, barred ) مشخص کرد. این نوع کهکشان ها به سه دسته تقسیم می شوند :
• SBa
• SBb
• SBc
در دسته بندی این نوع کهکشان ها هر چقدر بازو بیشتر از هم باز شده باشند کهکشان پیر تر است مانند نوع SBc که جزو پیرترین کهکشان های مارپیچی میله ای است و نوع SBa که جزو جوان ترین کهکشان های مارپیچی میله ای است.
جمله سازی با کهکشان مارپیچی میله ای
راه شیری یک کهکشان مارپیچی است، از دید هابل نوع آن اس-بی یا اس-سی و یکی از اعضا گروهی محلی، است که این گروه خود دربرگیرنده کهکشان راه شیری، ابرهای ماژلانی، آندرومدا و بسیاری دیگر از کهکشانهای کوچک است.
این کهکشان مارپیچی در فاصلهٔ ۵۶ میلیون سال نوری از کرهٔ زمین در نیم کره جنوبی آسمان قرار گرفته و دارای مرکز روشن طلایی رنگ و بازوانی زیباست.
انجیسی ۶۶۸ یک کهکشان مارپیچی است که ۲۰۰ میلیون سال نوری از ما فاصله دارد در صورت فلکی آندرومدا قرار گرفتهاست. این کهکشان توسط ستارهشناس فرانسوی ادوارد استفان در ۴ دسامبر ۱۸۸۰ کشف شد. کهکشان انجیسی ۶۶۸ عضو خوشه کهکشانی آبل ۲۶۲ است.
ستارهشناسان، تخمین میزنند که کهکشان ما یعنی کهکشان راه شیری و کهکشان زن برزنجیر (آندرومدا) در حدود ۴٬۵ میلیارد سال دیگر با هم برخورد خواهند کرد. به عقیده دانشمندان، این دو کهکشان مارپیچی پس از برخورد، به یک کهکشان بیضوی یا شاید یک کهکشان صفحهای بزرگ تبدیل خواهند شد.
در کنار این فرضیه، گمانهای جایگزین دیگری نیز توسط کارل ساگان و فرانک دریک استدلال شده که زمین را یک سیارهٔ سنگی معمولی، در یک سامانهٔ سیارهای معمولی، واقع در یک منطقهٔ غیر استثنایی، و از یک کهکشان مارپیچی از نمونهٔ شایع و رایج معمولی آن میداند.
رصدهای اخیر نشان میدهد که راه شیری، یک کهکشان مارپیچی بزرگ با جرمی بیش از ۷۵۰ میلیارد برابر جرم سامانه خورشیدی (منظومه شمسی) و قطری نزدیک به ۱۰۰٬۰۰۰ سال نوری میباشد.
