کن مکن

هرچند ناز دامن لیلی کشد، دلش باور مکن که از پی مجنون نمی‌رود

می شود جان تازه از آواز پای آشنا از مزار کشتگان خویش پا کوته مکن

مکن به چشم حقارت نظر به درویشان که بی‌نیاز جهانند اگر تهی دستند

مکن از مطرب و می منع من ای شیخ برو من بتو کار ندارم تو به من کار مدار

مرا به زهد و صلاح و وَرَع مکن دعوت بلای عشق به است از چنین سلامت‌ها