چوب کاو

لغت نامه دهخدا

چوب کاو. ( نف مرکب ) آنچه بدان چوب را بکاوند. کاونده چوب. عتله. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

آنچه بدان چوب را بکاوند. کاوند. چوب. عتله.

جمله سازی با چوب کاو

صد چوب تیر از ترکشت کاو بر دل ما می زند دل کرده‌ام قربان او جان و جهان پیشش سپر
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
جسور
جسور
چوخ
چوخ
چیپ
چیپ
شکوه
شکوه