چرک دندان

لغت نامه دهخدا

چرک دندان. [ چ ِ ک ِ دَ ] ( ترکیب اضافی، اِ مرکب ) کثافت دندان. بار دندان. جرم دندان. طَلَم. طَلی. ( منتهی الارب ). رجوع به چرک شود.

فرهنگ فارسی

کثافت دندان. بار دندان. جرم دندان.

جمله سازی با چرک دندان

از طرفی بعضی از دندان‌های ملتهب که درناژ چرک فعال دارند را باید در دو جلسه عصب‌کشی کرد. سرانجام این دندانپزشک است که تصمیم می‌گیرد که در چند جلسه درمان صورت بپذیرد.