چار اینه

طغرل مشرق پرید بر سر چار آینه مرغ سحر شد ز بیم واله و فریاد خوان

ز بس چار آینه در بر کشیدند چو عکس از آینه ز آهن دمیدند

دل پر دلان زیر چار آینه چو آهن که سازد حصار آینه

چو چار آینه بست در کارزار به نظاره شد چشم گردون چهار

مگر شد بگردون زمین در نبرد که بر خویش چار آینه راست کرد