وادی دی

هرکه را بدرقه آن لشکر مژگان باشد گو همه بار به وادی خطرناک انداز

در وادی عشق، مرد می‌باید، مرد زین لاشه‌سواران چه برآرد دل گرد

دیو کز وادی محرم شنود نالهٔ کوس چون حریر علمش لرزه بر اعضا بینند

از کاهلی فتاده ام از کاروان جدا در وادیی که بانگ درا نشنود کسی

در چنگ من نیامد مرغی ز هیچ گلشن در دام من نیفتاد صیدی ز هیچ وادی