نکو گوهر

لغت نامه دهخدا

نکوگوهر. [ ن ِ گ َ / گُو هََ ] ( ص مرکب ) نژاده. خوش طینت. نیکونژاد:
با نکوگوهران نکو می کرد
قهر بدگوهران هم او می کرد.نظامی.

فرهنگ فارسی

نژاده. خوش طینت. نیکو نژاد.

جمله سازی با نکو گوهر

برای گردن و دست زن نکو، پروین سزاست گوهر دانش، نه گوهر الوان
همایون بنائی مبارک درختی نکو گوهری بوالعجب کیمیائی
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
شیمیل
شیمیل
حلما
حلما
گواد
گواد
عاری
عاری