نزهت جای

لغت نامه دهخدا

نزهت جای. [ ن ُ هََ ] ( اِ مرکب ) نزهتگاه. متنزه. مکان نزه.

فرهنگ فارسی

نزهتگاه مکان نزه

جمله سازی با نزهت جای

جای نزهت نیست گیتی را که اندر باغ او نیشکر چون برگ سنبل زهر دارد در میان
بر آستان فنا دل منه که جای دگر برای نزهت تو بر کشیده اند قصور
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال اوراکل فال اوراکل فال آرزو فال آرزو فال لنورماند فال لنورماند فال ای چینگ فال ای چینگ