[ویکی فقه] مغالطه در صورت قیاس، به معنای مغالطه ناشی از عدم رعایت شروط انتاج قیاس به حسب صورت است. مغالطات قیاسی، در یک تقسیم کلان، به دو دسته منقسم می شوند:۱. مغالطه در صورت قیاس،۲. مغالطه در ماده قیاس. ← قسم اول در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • ابوالبرکات ابن ملکا، هبه الله بن علی، الکتاب المعتبر فی الحکمة.• قطب الدین رازی، محمد بن محمد، شرح المطالع یا لوامع الاسرارفی شرح مطالع الانوار.• سبزواری، ملاهادی، شرح المنظومة.
جمله سازی با مغالطه در صورت قیاس
بنابراين، اگر عقل، منصف بوده، از آلودگى تفريط و افراط و پليدى مغالطه در ماده و صورت قياس فكرى، در امان باشد و بعضى از مقدمات، آن را از نتايج باز ندارد و علم آن از كوچك ترين ذره ى مؤ ثر در استدلال غافل و غايب نباشد، چنين عقلى بر فهم پيچيده ترين معارف يعنى توحيد و بى نيازى خداوند از ما سوى و نيازمندى ما سوى به خداوند سبحان چيره مى گردد.
تشخیص مغالطه در استدلالهای حقیقی ممکن است مشکل باشد؛ زیرا این استدلالها غالباً در ساختارهای خود از الگوهای بدیع و فصیحی استفاده میکنند که اتصالات منطقی در بین اظهارات آنها مبهم و نامفهوم میشود. همچنین ممکن است مغالطهها از ضعف احساسی یا عقلانی طرف بحث بهره ببرند. داشتن توانمندی تشخیص مغالطههای منطقی در استدلالها، احتمال وقوع چنین امری را کاهش میدهد.
وی در ذکر آیات توجه خاصی به سنت داشته و در بیانات خویش جهت اثبات نظرات تفسیری خود به آنان استناد نموده است و بر این باور است که ذوق شخصی و مبانی مغالطه آمیز فکری مفسر در تفسیر غلط انداز است چراکه ذائقه انسان از مغالطه در امان نبوده و باید در طول آن مبنای عقل سلیم و نقل با هم مورد توجه باشد.
