فن تجوید

آقا میرزا زین‌العابدین شهشهانی (۱۲۰۹–۱۲۷۹ ش) (۱۲۴۵–۱۳۱۸ ه‍.ق) فقیه متبحر در علوم قرآنی بوده و از اساتید فن قرائت و تجوید در اواخر دوره قاجاریه به‌شمار می‌رفته‌است.

افتخاری در کودکی نزد طباطبایی، نوازندهٔ ویولن تعلیم دید. از ۱۲ سالگی نزد تاج اصفهانی به یادگیری ردیف‌های آوازی پرداخت. پس از مدتی نیز هم‌زمان به بهره‌گیری از آموزش‌های جلیل شهناز و حسن کسائی در زمینهٔ ردیف‌های موسیقی سنتی مشغول شد. در سال ۱۳۵۷ خورشیدی در آزمون باربد و در حضور علی‌اکبر شهنازی، داریوش صفوت، علی تجویدی موفق به کسب رتبهٔ نخست شد.

بابک رادمنش فارغ‌التحصیل رشته موسیقی از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران است. وی شاگرد استاد علی تجویدی بوده و ساز اصلی او ویولن است. او آهنگساز، ترانه‌سرا، شاعر و خواننده ای با بیش از سی سال سابقه است که در بسیاری از آثارش نوازندگی عمده‌ی سازها را هم انجام داده‌است. همچنین مدرس سازهای تار، سه‌تار، سنتور، عود، کمانچه، تنبک و نی و در سازهای بین‌المللی ویولن، پیانو و کیبورد را تدریس می‌کند.

هادی تجویدی (۱۲۷۲ اصفهان – ۱۳۱۸ تهران) نگارگر، نوازنده و هنرمند ایرانی بود که مینیاتور ایرانی را پس از نزدیک به سه سده وقفه و رکود به سبک و شیوه اصیل و سنتی خود برگرداند و پایه‌گذار مکتبی نوین در مینیاتور معاصر با نام مکتب مینیاتور تهران شد. او را حلقه اتصال هنر نگارگری سنتی به نسل امروز می‌دانند.

وی در کتاب «از پشت دیوارهای خاطره» پنجاه سال خاطرات خود را در زمینهٔ شعر و موسیقی جمع‌آوری کرده و از جمله به نقل خاطرات خود با شعرا و آهنگسازانی چون نیما یوشیج، شهریار، پرویز یاحقی، ابوالحسن صبا، رهی معیری و علی تجویدی پرداخته‌است.

ویژگی منحصربه‌فرد این تفسیر، آوردن قرائت‌های گوناگون است که مفسر آن‌ها را به‌صورت پانوشت آورده‌است؛ ازاین‌رو، بیشتر پاورقی صفحات این تفسیر، به بیان قرائات مختلف اختصاص یافته‌است و این خدمت بزرگی به دانش تجوید است. البته این تفسیر، بر اساس قرائت عاصم از حفص است.