غضب به منافقان

و از ايـنجا است كه گفته اند: ( لايَقُومُ عِزُّ الْغَضَبِ بِذُلِّ الاِعْتِذارِ )؛ يعنى مقابلىنمى كند و نمى آرزد عزت غضب به ذلت عذرخواهى آن.

792-سوره زمر، آيه 9. در اين آيه كريمه، رجاء به پروردگار اسناد داده شد،ولى ترس به پايان كار؛ چون خداوند مبداء رحمت است و اسناد غضب به او بالعرض است، نه بالذات.

بدان که ضد غضب، «حلم» است، که عبارت است از اطمینان نفس، به حیثی که قوه غضب به آسانی او را حرکت ندهد و مکاره روزگار او را به زودی مضطرب نگرداند.

حضرت از روى خشم و غضب به او فرمود: واى بر تو اى جوان ! گناهان تو بزرگتراست يا پروردگار تو؟ جوان به سجده افتاد و مى گفت: پاك و منزه است پروردگار من،هيچ چيز بزرگتر از پروردگار من نيست، اى پيامبر خدا! پروردگار من از هر چيزىبزرگتر است.

خداوند در مورد ما از تو بازخواست خواهد كرد، نسبت به حقوقى كه لازم است آنها رامراعات كنى. پيوسته افرادى از جانب تو بر ما حكومت مى كنند، ستم روا مى دارند و باقهر و غضب به ما ظلم مى كنند و همانند خوشه گندم ما را درو كرده، اسفندگونه نابودمانمى كنند، ما را به ذلت و خوارى كشانده و خونابه مرگ بر ما مى چشانند.

حضرت فرمود: هرگز غضبناك مشو و در هيچ واقعه و حادثه غضب به خود را مده؛ زيرا كههيجان غضب، عنان اختيار از دست آدمى مى ربايد و گاه باشد كه در حين استيلاى غضب، حرف چندبگويد كه موجب خسران دنياو آخرت باشد.