عطر فزای

لغت نامه دهخدا

عطرفزای. [ ع ِ ف َ ] ( نف مرکب )عطرفزا. عطرفزاینده. افزاینده خوشبوی:
بید بسوز و باده کن راوق و لعل و باده را
چون دم مشک و بید عطرفزای تازه بین.خاقانی ( دیوان چ سجادی ص 458 ).

فرهنگ فارسی

عطر فزا عطر فزاینده

جمله سازی با عطر فزای

بوی رحمان که در آفاق جهان مستترست عطر آن روح فزای دل مسکین آمد
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
رقیق
رقیق
لز
لز
سلیم
سلیم
گواد
گواد