شک سببی

[ویکی فقه] شک سببی، شک پدید آورنده شک دیگر است.
شک سببی، مقابل شک مسببی بوده و به شکی گفته می شود که سبب ایجاد شک دیگر می گردد، به گونه ای که با برطرف شدن آن، شک دیگر نیز برطرف می گردد، مانند آن که شک در طهارت آب، سبب شک در طهارت لباسی شود که با آن آب شسته شده است و یا شک در وکالت شخصی، سبب شک در معامله ای گردد که او از جانب موکل انجام داده است.
نکته
بحث از شک سببی و مسببی در کتاب های اصولی در باب استصحاب، مطرح می شود، و آن در جایی است که جریان استصحاب در موردی باعث منتفی شدن موضوع استصحاب دیگر گردد، شک در استصحاب اول را «شک سبی» و شک در استصحاب دوم را «شک مسببی» می گویند.
عناوین مرتبط
...

💡 ای بی سببی از بر ما رفته به آزار وی مانده ز آزار تو ما سوخته و زار

💡 همچنین مادر رضاعی — زنی که به واسطه دادن شیر بر کودک شیرخوار به او محرم می‌شود — نیز در زمره محارم سببی است و ازدواج با او ممنوع است.

💡 علاوه بر این، فعل‌های مشابه به پختن زبان پارسی حتی امکان‌ها و حالت‌های بیشتری دارند، و حتی اجازه می‌دهند یک ساخت سببی جایگزین شکل گذرای فعل شود:

💡 هر قضایی سببی دارد و من در غم دوست اجلم می‌کشد و درد فراقش سبب است

💡 سببی باید تا فخر توان کرد بدان رادی و فخرو بزرگی سبب مفخر اوست

💡 این روستا از نظر اداری و دولتی، زیرمجموعه کوی آبلش است و خرید عمدهٔ روزمرهٔ مردم تنگ بن در آبلش انجام می گیرد و رابطه نسبی و سببی تنگاتنگی با مردم آبلش دارند.