زبان اذری

( زبان آذری ) زبان آذری. [ زَ ن ِ ذَ ] ( ترکیب وصفی، اِ مرکب ) لهجه ای از فارسی قدیم که در آذربایجان متداول بوده و اکنون نیز در بعضی از قراء این ایالت و بعض نواحی قفقاز بدان تکلم کنند. در مقدمه برهان قاطع بقلم دکتر معین آمده است: نباید این لهجه ایرانی ( زبان آذری ) را با آذری مصطلح ترکان بمعنی لهجه ترکی مستعمل در آذربایجان اشتباه کرد. برای تعبیر اخیر رجوع شود به دائرة المعارف اسلام. اینک در آذربایجان بقایای آذری کهن بعنوان هرندی، حسنو، قره چولی خلخالی و تاتی تکلم میشود. ( مقدمه برهان قاطع بقلم دکتر معین ص 39 ). رجوع به «زبان آذری » تألیف کسروی و «ایران » و «آذری » شود.

( زبان آذری ) لهجه ای از فارسی قدیم که در آذربایجان متداول بوده است

💡 اهالی این روستا به زبان ترکی تکلم میکنند و نزدیک به زبان آذری و شباهت های این لهجه به ترکی:؛شاهسونی؛ قزوینی است.

💡 در اثر مهاجرت ترک‌های آسیای مرکزی به آذربایجان و دیگر عوامل که عموماً در فاصله سده‌های پنجم تا دهم هجری رخ داده‌است و ادامه این مهاجرت، زبان ترکی کم‌کم زبان آذری را به بوته فراموشی سپرده، خود جای آن را گرفته‌است.

💡 محمود ذوالفقاری برای بسیاری از مردم اصیل زنجان یک سردار ملی است و شعرهایی نیز به زبان آذری از رشادتهای او در دوران نبرد با فرقه دمکرات ساخته اند و بعضاً هنوز آنها را بخاطر دارند.

💡 سفینه تبریز شامل جملات و شعرهای از زبان آذری می‌باشد. در یک قسمت از این کتاب نویسنده خود مستقیماً این زبان را زبان تبریزی می‌خواند:

💡 صدیق فرجام سخن در رد نظریۀ زبان آذری را در انتهای کتاب خود به شرح ذیل آورده‌است:

💡 نظرات محمدزاده صدیق در رد تئوری زبان آذری احمد کسروی موجب ایجاد گفت‌وگو پیرامون وی شده‌است که در اینجا به چند نمونه اشاره می‌شود: