روضه السلام

روضة السلام، که به صورت رَوضَةُ السَّلام نگاشته می‌شود، یک ترکیب عربیِ وصفی است و به معنای بوستان آرامش یا مرغزار سلامت می‌باشد. این اصطلاح، تصویری از باغی سرسبز و جایگاهی امن را در ذهن تداعی می‌کند که نمادِ آسایش و راحتی است. در دو بیت شعری که به این اصطلاح استناد شده، ظاهراً روضة السلام به عنوان کنایه‌ای ظریف و شاعرانه از شهر بغداد به کار رفته است. با این حال، معنای اصلی و تحت‌اللفظی آن نیز همزمان حفظ شده و در پس‌زمینهٔ ذهن باقی می‌ماند. این کاربرد دوپهلو، به زیبایی‌شناسی و غنای ادبی متن می‌افزاید. بدین ترتیب، این ترکیب نه تنها یک مفهوم آرمانی از بهشت زمینی را نمایندگی می‌کند، بلکه با اشاره به بغداد، پایتخت تاریخی و فرهنگی جهان اسلام، بر شکوه و جایگاه رفیع این شهر در دورۀ خاصی از تاریخ نیز دلالت دارد و بار معنایی آن را عمق می‌بخشد.