تنه دار

تنه دار. [ ت َ ن َ /ن ِ ] ( نف مرکب ) درخت ساقه دار. ( ناظم الاطباء ). تناور. آنکه اندامی بزرگ دارد از انسان و حیوان و گیاه.

💡 حارث روايت كرده كه گفت: با اميرالمؤ منين (ع ) رفتيم تا بهعاقول (نام زمينى است ) رسيد، و تنه درختى ديد كه پوستش ريخته بود و چوبش ‍ ماندهبود، پس دستش را به آن زد و فرمود: به اذن خدا سرسبز و ميوه دار (بهحال اول ) برگرد، ناگاه درخت را ديدم كه با شاخه هايش به جنبش آمد و ميوه اش گلابىبود، و چيديم، و خورديم، و با خود برداشتيم، چون فردا صبح شد و صبح كرديم بازديديم سبز است، و گلابى دارد.(87)