تاریخ حرم ائمه بقیع

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] تاریخ حرم ائمه بقیع (کتاب). «تاریخ حرم ائمه بقیع و آثار دیگر در مدینه منوره»، تالیف نویسنده معاصر محمد صادق نجمی، به زبان فارسی است. این کتاب مجموعه مقالاتی بوده که در آن وضعیت و تاریخچه ایجاد بناهای بقیع پیش از ویرانی بررسی و در مجله میقات حج منتشر شده و بعدها با تکمیل و اصلاحات، به صورت کتاب حاضر منتشر گردیده است.
کتاب؛ مشتمل بر یک بخش مقدماتی، یک پیش گفتار و ده بخش است. در بخش مقدماتی چگونگی تالیف کتاب و در پیش گفتار انگیزه پیدایش و تخریب حرم ها توضیح داده شده است. در بخش های مختلف کتاب نیز تاریخ حرم های بقیع پیش از تخریب مطالعه شده است.
گزارش محتوا
نویسنده کتاب را با این مقدمه آغاز می کند که: «یکی از برنامه های مذهبی مسلمانان، اعم از شیعه و اهل سنت، از صدر اسلام تا به امروز، مانند همه پیروان ادیان و مذاهب آسمانی و همه صاحبان فکر و اندیشه، بزرگداشت و تجلیل از مقام انبیا و اولیا و ادای احترام نسبت به راهنمایان فکری و رهبران معنوی و شهدای راه اسلام و قرآن بوده است و این احترام و بزرگداشت که بیشتر در قالب زیارت قبور آنان متجلی می شود، از عبادات و مستحبات به شمار می آید». وی در بخش دیگری از مقدمه تاکید می کند که: «این تجلیل و بزرگداشت ها از سوی مسلمانان، نه یک عمل ابتکاری و بدون دلیل شرعی و بدون مدرک و مستند مذهبی است، بلکه راه و رسمی است برگرفته از قرآن مجید و سنت رسول الله صلی الله علیه و آله وسلّم و عمل صحابه و پیشوایان دین». او سپس در تایید زیارت قبور بزرگان به نمونه هایی از آیات و روایات اشاره می کند.
← تاریخچه بقیع
فهرست مطالب در ابتدای کتاب و بخشی از منابع در انتهای آن آمده است.
منبع
...

جمله سازی با تاریخ حرم ائمه بقیع

موزه‌های آستان قدس رضوی یکی از بزرگترین مجموعه‌های موزه‌ای ایران است که در مشهد قرار دارد. این مجموعه درون حرم امام رضا جای گرفته و محل نگهداری بخشی از مهم‌ترین آثار تاریخی و هنری دورهٔ اسلامی و به خصوص آثار مربوط به تاریخ حرم است. طی سده‌های گذشته آثار مربوط به حرم پس از استفاده، در خزانه نگهداری می‌شدند تا اینکه پس از تصمیم به پایه‌گذاری بنایی به عنوان موزه، در آذر ۱۳۱۶ سنگ بنای موزه گذاشته شد. ساختمان موزه در آذر ۱۳۲۴ گشایش یافت و تا ۱۳۵۰ مورد استفاده بود. در ۱۳۵۵ ساختمان جدیدی برای موزه و کتابخانه ساخته شد و پس از انقلاب ۱۳۵۷ به مرور توسعه یافت.
شکوفاترین دوره در طول تاریخ حرم شریف، دورهٔ معبد دوم بوده‌است - هم از نظر ساخت و سازهای انجام شده، مخصوصاً در معبد هیرودیس، و هم از نظر تعداد افرادی که به فعالیت‌های روزانه پرداخته‌اند. شاهد این مدعا یافته‌های سفالی TMSP است، که بیش از ۴۰درصد آن‌ها مربوط به این دوره است (⅔ از دوران بین سلطنت هرود (۳۷پ. م) و تخریب معبد (۷۰م)).