بن تخمدانی

رحم با کمک بستری از ماهیچه‌ها و رباط‌ها نگه داشته‌است. هنگامی بیرون زدگی رحم روی می‌دهد که این رباط‌های نگهدارنده ضعیف می‌شوند تا حدی که رحم دیگر در جای طبیعی اش باقی نمی‌ماند و به بیرون لیز می‌خورد. مهم‌ترین این رباط‌ها عبارتند از رباط‌های گرد، یوتروساکرال، پهن و رباط‌های تخمدانی. رباط‌های یوتروساکرال بیش از دیگر رباط‌ها بار نگهداری رحم را بر دوش می‌کشند.

VEGF نیز توسط تیازولیدیندیون (مورد استفاده برای دیابت نوع ۲ و بیماری‌های مربوط) مهار شده، و این بر سلول گرانولوزا مؤثر است که پتانسیل تیازولیدیندیون برای استفاده در سندرم تحریک بیش از حد تخمدانی را دارد.

سرخرگ‌های تخمدان‌ها و لوله‌های زهدانی سرخرگ‌های تخمدانی مشتق از آئورت هستند. هر یک از این‌ها درون بند لوله رحم بازپیوندی‌های (آناستوموزهای) مختلفی با سرخرگ زهدانی دارد و شاخه‌هایی به لوله‌های رحمی داده و بقیه بند لوله رحم را قطع و وارد تخمدان می‌شوند.

علاوه بر سرخرگ‌های تخمدانی و زیرشکمی، لگن دارای گردش خون جانبی (فرعی) نیز بوده و شاخه‌هایی از آئورت، سرخرگ تهیگاهی بیرونی و سرخرگ رانی نیز دریافت می‌کند و به همین دلیل در خونریزی‌های رحمی بستن سرخرگ تهیگاهی درونی و حتی تخمدانی باعت قطع کامل جریان خون لگن نمی‌شود، بلکه فقط فشار نبض شریانی در لگن کاهش می‌یابد و این مسئله باعث کنترل و توقف خونریزی می‌شود.

این دارو برای درمان کیست‌های تخمدانی در دام‌های شیرده بکار می‌رود.

می‌توان آنها را در چهار دسته ضدبارداری، کنترل‌کننده عفونت‌های واژینال، کیست تخمدانی و داروهای تنظیم کننده دوره قاعدگی در نظر گرفت.