برتری زمین کربلا

شوق تو می زند ز شور و زنای غم نوا تن سوی شام غم روان دل به زمین کربلا

ترسم از بی‌تابی اطفال و بانک العطش شور مشحر در زمین کربلا برپا شود

از چه نسوزدم جگر، بهر حسین تشنه لب کو به زمین کربلا گشت غریب و مضطرا

من به دیار شام در، تو به زمین کربلا باورم این نمی کند با تو نشسته کاین منم

از زمین کربلا تا شام ویران چون اسیران حلقه زنجیر و غل طوق گلوی عابدین شد