باب ابراهیم. [ ب ِ اِ ] ( اِخ ) یکی از سه در دیوار مغربی مسجد حرام بمکه:... و اندر شهر هیچ درخت نیست مگر بر در مسجد حرام که سوی مغرب است که آنرا باب ابراهیم خوانند بر سر چاهی درختی چند بلند است و بزرگ شده... زیرا که چون در مسجد نماز کنند از همه جوانب روی بخانه باید کرد،و آن جا که مسجد طولانی ترست از باب ابراهیم علیه السلام است تا به باب بنی هاشم چهارصدوبیست وچهار ارشست... بر دیوار مغربی که آن عرض مسجد است سه در است، نخست آن گوشه ای که با جنوب دارد باب عروة به دو طاق است، به میانه این ضلع باب ابراهیم علیه السلام است بسه طاق.... ( سفرنامه ناصرخسرو چ برلین ص 98، 103، 106 ).
[ویکی فقه] باب ابراهیم از درهای دیوار غربی مسجدالحرام می باشد.
باب ابراهیم دومین در از دیوار غربی مسجدالحرام است که به سال های ۳۰۶-۳۰۷ق. در گسترش مسجدالحرام در دوره مقتدر خلیفه عباسی (حک: ۲۹۵-۳۲۰ق.) بنا نهاده شد. رفعت پاشا در گزارش سخن فاسی دچار اشتباه شده و سال ساخت آن را ۳۷۶ق. گزارش کرده است. مقتدر در این گسترش، مسجدی در دار زبیده نزدیک دیوار غربی مسجدالحرام بنا نهاد و آن را به مسجدالحرام متصل کرد و باب ابراهیم را با یک ورودی و دو طاق جایگزین درهای بنی جمح و حناطین/ خیاطین ساخت که در دیوار غربی قرار داشتند و در این گسترش، داخل مسجد شده بودند.
وجه تسمیه
وجوهی گوناگون برای نام گذاری این باب به ابراهیم یاد شده که از آن جمله، می توان به این موارد اشاره کرد: این در به حضرت ابراهیم علیه السلام نسبت داشته است. فاسی این نسبت را وهمی بیش نمی داند. نیز گفته اند ابراهیم خوزی ایرانی یا خیاطی به نام ابراهیم از اهالی اصفهان روبه روی آن می نشسته اند. همچنین بیرون این باب، چاهی منسوب به حضرت ابراهیم بوده است.
ویژگی باب ابراهیم
گویند این در از مکان های استجابت دعا است. از این در به عنوان یکی از درهایی یاد کرده اند که حاجیان پس از موسم از آن بیرون می رفتند.
تاریخچه باب ابراهیم
...
[ویکی حج] باب ابراهیم(ع): از درهای دیوار غربی مسجدالحرام است. این باب در زمان مقتدر خلیفه عباسی در گسترش مسجدالحرام بنا نهاده شد. وجوهی مختلفی برای نام گذاری این باب به ابراهیم یاد شده که عبارتند از: این در، به حضرت ابراهیم(ع) نسبت داشته است، همچنین گفته اند ابراهیم خوزی ایرانی یا خیاطی به نام ابراهیم از اهالی اصفهان روبه روی آن می نشسته است. همچنین بیرون این باب، چاهی منسوب به حضرت ابراهیم بوده است. از ویژگی های این در، استجابت دعا در این مکان است. این درب در سال های متفاوت به دستور حاکمان بازسازی می شد. باب ابراهیم در گسترش اول دوران سعودی، برداشته شد.
باب ابراهیم دومین در از دیوار غربی مسجدالحرام است که به سال های 306-307ق. در گسترش مسجدالحرام در دوره مقتدر خلیفه عباسی (حک: 295-320ق.) بنا نهاده شد. رفعت پاشا در گزارش سخن فاسی دچار اشتباه شده و سال ساخت آن را 376ق. گزارش کرده است. مقتدر در این گسترش، مسجدی در دار زبیده نزدیک دیوار غربی مسجدالحرام بنا نهاد و آن را به مسجدالحرام متصل کرد و باب ابراهیم را با یک ورودی و دو طاق جایگزین درهای بنی جمح و حناطین/ خیاطین ساخت که در دیوار غربی قرار داشتند و در این گسترش، داخل مسجد شده بودند.
وجوهی گوناگون برای نام گذاری این باب به ابراهیم یاد شده که از آن جمله، می توان به این موارد اشاره کرد: این در به حضرت ابراهیم(ع) نسبت داشته است. فاسی این نسبت را وهمی بیش نمی داند. نیز گفته اند ابراهیم خوزی ایرانی یا خیاطی به نام ابراهیم از اهالی اصفهان روبه روی آن می نشسته اند. همچنین بیرون این باب، چاهی منسوب به حضرت ابراهیم بوده است.
