اقرار به گناه در دعا

[ویکی فقه] اقرار به گناه در دعا (قرآن). اقرار و اعتراف به گناه و ظلم به خویش، هنگام دعا، امری پسندیده است.
بنا به آیات قرآن کریم اقرار و اعتراف به گناه و ظلم به خویش، هنگام دعا به درگاه الهی، امری پسندیده است این نکته در مورد حضرت ادم در سورهاعراف و حضرت موسی در سوره قصص و حضرت یونس در سوره انبیاء اشاره شده است:«قالا ربنا ظـلمنا انفسنا و ان لم تغفر لنا و ترحمنا لنکونن من الخـسرین؛ گفتند پروردگارا ما بر خویشتن ستم کردیم و اگر بر ما نبخشایی و به ما رحم نکنی مسلما از زیانکاران خواهیم بود.»«و ذا النون اذ ذهب مغـضبـا فظن ان لن نقدر علیه فنـادی فی الظـلمـت ان لا الـه الا انت سبحـنک انی کنت من الظــلمین؛ و ذوالنون را (یاد کن) آنگاه که خشمگین رفت و پنداشت که ما هرگز بر او قدرتی نداریم تا در (دل) تاریکیها ندا درداد که معبودی جز تو نیست منزهی تو راستی که من از ستمکاران بودم.»«قال رب انی ظـلمت نفسی فاغفر لی فغفر له انه هو الغفور الرحیم؛ گفت پروردگارا من بر خویشتن ستم کردم مرا ببخش پس خدا از او درگذشت که وی آمرزندهمهربان است.»

💡 4- توبه و اقرار به گناهان؛ مسيحيان كاتوليك طى تشريفاتى به گناهان خوداعتراف كرده و از معاصى خود توبه مى كنند، ولى اين رسم در نزد پروتستانهامعمول نيست.

💡 4- اقرار به گناه: امام صادق عليه السلام فرمود: (دعا همان مدح الهى، سپس اقراربه گناه سپس سؤ ال كردن است، به خدا سوگند بنده اى از گناه خارج نمى شود جز بااقرار به گناه (333)).

💡 زبان آنها بى آنكه خودشان مايل باشند به گردش در مى آيد و حقائق را بازگو مى كندايـن مـجـرمـان بـعـد از مـشـاهـده دلائل و شـواهـد قـطـعـى جـرم بـر خـلافمـيل باطنى خود صريحا اقرار به گناه كرده و همه چيز را فاش مى سازند چرا كه جائىبراى انكار نمى بينند.

💡 بعضى ديگر چنين جواب داده اند كه (منظور از تكلم نكردن اى ن است كه كسى در آن روزبه حجت تكلم نمى كند، و اگر تكلم كنند به اقرار به گناه ان و سرزنش يكديگر لبمى گشايند، و گناهان را به گردن يكديگر مى اندازند.

💡 12 تنزيه خداوند و اقرار به گناه، رمز نجات از مصائب و محروميّت هاست. (سبحانك انى كنت... فاستجبنا)