اطلاق حال بر محل

در نظر فیلسوفان قدیم، حال اعم از صورت است؛ زیرا در نظر آنان، حال بر عرض نیز صادق است اما صورت فقط بر جوهر صدق می‌کند.

پير گفت: خداوندا! من بى اين بزرگ، زندگانى نمى خواهم؛ مرا به روى در رسان. درزمان حال بر وى بگرديد و به وى در رسيد.

گفت: كه اى قوم روح پيكرم اين استثانى حيدر على اصغرم اين استآن همه اصغر بدند و اكبرم اين استحجت كبراى روز محشرم اين استرحمى كش حال بر فناست محول

خرگاه گرم او به به همه حال بر سمند بالین نرم او به همه وقت از حجر

خمری که مشک خفته و بیدار در دو حال بر رنگ و بوی اوست چو خمار مفتتن