احسان به ابن سبیل

ابن‌سبیل در لغت به‌معنای رهگذر، ره‌رو و مسافر است و در اصطلاح به مسافری اطلاق می‌شود که در راه مانده و امکان ادامه سفر را به‌دلیل نداشتن زاد و توشه از دست داده است.  
احسان به ابن‌سبیل از جمله اعمال نیک و ضروری شمرده شده است؛ چنان‌که در آیات قرآن کریم در کنار احسان به والدین، به این امر تأکید شده است. علت این تأکید، لزوم اطاعت از فرمان الهی و دوری از هرگونه تکبّر و فخرفروشی است؛ زیرا عبادت خداوند با شرک عملی از جمله بخل و خودنمایی ناسازگار است و احسان به ابن‌سبیل زمانی ارزشمند خواهد بود که تنها برای جلب رضایت پروردگار انجام گیرد. ثمره این احسان، جلب محبت و خشنودی خداوند متعال است. همان‌گونه که قرآن می‌فرماید خداوند متکبران و فخرفروشان را دوست ندارد، در مقابل، کسانی که با فروتنی و اخلاص به نیازمندان از جمله ابن‌سبیل کمک می‌کنند، مورد لطف و محبت ویژه الهی قرار خواهند گرفت.