ابوعلی بن دیزویه اصفهانی

پس از آن ابوعلی بن محمد سوری از سوی سلطان محمود غزنوی به جای شاه محمد سوری به فرمانروایی غور گمارده شد و پیوندهای خود را با غزنی برقرار ساخت و به شاه غزنی باج و خراج می‌پرداخت.

سال بعد، تمقاچ خان شروع به مبارزه با پسران علی-تکین کرد و تا سال ۱۰۴۰ بسیاری از ماوراءالنهر را ضمیمه خود کرد. سپس سمرقند را پایتخت خود قرار داد و لقب «تمغاچ خان ابراهیم» را به خود اختصاص داد. در سال ۱۰۴۲مودود غزنوی که به تازگی تاجگذاری کرده بود، به سرزمینهای سلجوقیان حمله کرد و بسیاری از خراسان را فتح کرد. این امر شهرت مودود را بسیار افزایش داد و تمقاچ خان را وادار کرد که او را به عنوان سالار خود بشناسد. در حدود. ۱۰۵۰، مودود، با کمک تمقاچ خان و قشونی که توسط حاکم سابق کاکویی، گرشاسپ اول فرستاده شده بود، دوباره به خراسان حمله کرد. تمقاچ خان و فرمانده او قشقا به خوارزم و ترمذ حمله کرده، اما مودود درگذشت و در نتیجه این حمله شکست خورد. سپس سلجوقیان حکومت خود را تا وخش گسترش دادند و در فتوحات جدید خود فردی ابوعلی بن شاذان را به عنوان والی منصوب کردند. پس از این، به نظر می‌رسد که تمقاچ خان از به رسمیت شناختن غزنویان به عنوان فرمانروای خود دست برداشته است.