دانشنامه اسلامی
[ویکی نور] محمد بن ابوبکر بن عمر بن ابوبکر بن محمد بن سلیمان بن جعفر قرشی مخزومی مالکی، معروف به دمامینی یا ابن دمامینی و ملقب به بدرالدین، ادیب، نحوی، عروضی، فقیه و شاعر، در اسکندریه تولد یافت و در قاهره سکونت کرد. او را ازآن جهت که در اصل اهل دمامین (دهی بزرگ نزدیک مصر) بوده، دمامینی یا ابن الدمامینی خوانده اند. وی مدت ها ملازم عبدالرحمن بن خلدون بود. در الازهر مصر، سمت استادی قرائت داشت.
ازآنجا به اسکندریه رفت و به تدریس و هم به کار تجارت پرداخت و منصب قضا یافت، امّا روی دل به آن منصب نشان نداد و از آنجا به دمشق رفت و از آنجا به مکّه و پس از ادای مناسک حجّ به اسکندریّه رفت و خطیب جامع گردید و به دو کار دل سپرد: تدریس علم و تحصیل مال و در تحصیل مال پیشه بافندگی را برگزید و چرخ بزرگی به راه انداخت، امّا آتشی در کارگاه افتاد و اموالش بسوخت و از بیم وام خواهان به مصر گریخت و وام خواهان نیز او را دنبال کردند و در قاهره بر او ظفر یافتند، امّا تقی الدّین بن حجّه و ناصرالدّین بارزی مهمّش را کفایت کردند و از آنجا باز به مکّه رفت و از آنجا در یمن بار گرفت و در جامع زبید تدریس کرد، امّا به دنیایی نرسید و از آنجا به هندوستان رفت و مردم هند بر او رو آوردند و از محضرش استفاده کردند و اموالی از آن راه فراهم کرد.
در الأعلام و راهنمای دانشوران، تاریخ ولادت وی 763ق ثبت شده است. زرکلی تاریخ وفات او را 827ق و زنوزی، شعبان 827 یا 828ق، در کلبرجا، از شهرهای هند دانسته اند؛ اما در راهنمای دانشوران، 837ق آمده است.
شرح الدمامینی علی مغنی اللبیب / نوع اثر: کتاب / نقش: نویسنده
