همچنین مؤلف کتاب تاریخ یزد که حدود چهارصدسال پس از شهمردان میزیست، در کتاب به خود به نزهتنامه علایی اشارهنموده و آن را با سیرالملوک خواجه نظامالملک و شاهنامه فردوسی از مراجع خود ذکرکرده است (تاریخ جدید یزد به اهتمام ایرج افشار. چاپ ۱۳۴۵. صفحه ۵).
افسانههایی نیز در این کتاب وجوددارد که مانند عجایب نامههاست. ۷۰ سال پس از تألیف نزهتنامه، محمد بن محمود بن احمد طوسی، کتاب عجایب المخلوقات و غرایب الموجودات را در سالهای ۵۷۴–۵۶۲ قمری برابر ۱۱۷۷–۱۱۶۶ میلادی تألیف کرده است. هرچند در کتاب اشاره مستقیمی به کتاب شهمردان نشده است، ولی از برخی فصول آن چنین برمیآید که با آثار شهمردان آشنا بوده است.
«جماعتی از اقران … پیش این ضعیف شدند. یکی از ایشان تمنای مطالعه نزهتنامه علایی که شهمردان الموستوفی جمع کرده است یادکرد. درحال، حاضرکردم و آن را تأمل میکردند و به چشم اعزاز و اکرام مینگریستند. درخدمت ایشان برخود واجب کردم که به موجب آن کتابی سازم نام آن فرخنامه جمالی از کتب متفرق که از این انواع باشد و هر آنچه در نزهتنامه باشد الی ماشاالله.»
شهمردان بن ابیالخیر رازی از دانشوران ایرانیِ سدهٔ پنجم و ششم هجری؛ و از اهالیِ ری بود. دو کتابِ «روضةالمنجمین» که درباره نجوم است و دیگری «نزهتنامهٔ علایی» که دانشنامهای است از علومِ طبیعی و به زبان فارسی نگاشته شدهاست.
