دبوب

کلمه‌ی «دبوب» در فارسی کهن و متون ادبی چند معنا دارد. یکی از معانی اصلی آن «غار عمیق و عظیم‌القعر» یا «شکاف کوه» است و اشاره به فضاهای طبیعی بزرگ و فرورفته دارد. معنای دیگر این واژه در متون صوری و محاوره‌ای به «فربه» مربوط می‌شود و برای توصیف هر چیزی که بسیار فربه باشد، از جمله انسان یا جانور، به کار رفته است. علاوه بر این، در برخی منابع «دبوب» به عنوان صفت برای مرد سخن‌چین و موذی نیز استفاده شده است. واژه در اصطلاحات پزشکی و گیاهی نیز کاربرد دارد؛ برای مثال، «طعنة دبوب» به معنای روان گرداننده خون است و «جراحة دبوب» اشاره به خونریزی یا برآمدگی از محل برش دارد. این تنوع معنا نشان‌دهنده گستردگی کاربرد واژه در فارسی کهن و منابع طب سنتی و ادبی است. امروزه استفاده‌ی روزمره از این واژه بسیار کم است و عمدتاً در متون تاریخی و ادبی یافت می‌شود. مترادف‌های بخشی از معانی آن شامل غار بزرگ، شکاف کوه، فربه و جانور بزرگ هستند.