لغت نامه دهخدا
اداهم. [ اَ هَِ ] ( اِخ ) محلی است در شعر. ( مراصدالاطلاع ). و بکری گوید آن پشته هائی است سیاه رنگ در نجد یا قریب بدان. جمیل گوید:
جعلن شمالا ذاالعشیرة کلها
و ذات الیمین البرق برق هجین
فلما تجاوزن الاداهم فتننی
و أسمح للبین المشت قرون.( ضمیمه معجم البلدان ).
