عمرو بن قرظه

عمرو بن قرظه از براى جهاد قدم مردى در پيش نهاد و از حضرت سيدالشهدا عليه السلامرخصت طلبيد و به ميدان رفت و به تمام شوق و رغبت كارزار نمود تا جمعى از لشكر ابنزياد را به جهنم فرستاد و هر تير و شمشيرى كه به جانب امام حسين عليه السلام مىرسيد او به جان خود مى خريد، و تا زنده بود نگذاشت كه شر و بدى به آن حضرتبرسد، تا آنكه از شدت جراحت سنگين شد، پس به جانب آن حضرت نگران شد و عرضكرد: يابن رسول الله آيا به عهد خويش وفا كردم ؟ فرمود: بلى، تو پيش از من بهبهشت مى روى رسول خدا صلى الله عليه و آله را از من سلام برسان و او را خبر بده كهمن هم بر اثر مى رسم. پس عاشقانه با دشمن مقاتله كرد تا شربت شهادت نوشيد و رختبه سراى ديگر كشيد. (610)

مسلم بن عوسجه در جواب او به آواز ضعيف گفت: خدا تو را بشارت دهاد به جنّت. حبيبگفت: اگر نه اين بود كه به يقين مى دانم من نيز به زودى به تو ملحق مى شوم،البته دوست داشتم كه وصيت خود را به من نمايى و آنچه كه در نظرت مهم است وصيّتكنى. مسلم بن عوسجه گفت: وصيّت من به تو، خدمت به اين بزرگوار است - و اشارهبه سوى امام عليه السّلام نمود - كه در حضورش جهاد كن تا كشته شوى. حبيب بن مظاهرگفت: دل خوش دار كه به وسيله به جاآوردن اين كار، چشمت را روشن خواهم نمود. در اينلحظه روح پاك مسلم بن عوسجه به شاخسار جنان پرواز كرد. سپس ‍ عمرو بن قرظه(18) انصارى به قصد جانثارى از لشكرگاه شاه مظلومان بادل و جان،