لغت نامه دهخدا
علت بالذات. [ ع ِل ْ ل َ ت ِ بِذْ ذا ] ( ترکیب وصفی، اِ مرکب ) امری است که مستقیماً و بلاواسطه علت چیزی باشد. ( از فرهنگ اصطلاحات فلسفی ). و رجوع به علت شود.
علت بالذات. [ ع ِل ْ ل َ ت ِ بِذْ ذا ] ( ترکیب وصفی، اِ مرکب ) امری است که مستقیماً و بلاواسطه علت چیزی باشد. ( از فرهنگ اصطلاحات فلسفی ). و رجوع به علت شود.
امری است که مستقیما و بلاواسطه علت چیزی باشد
💡 علاوه براین، تقسیم دوتایی بالذات و بالعرض در بسیاری از مسائل فلسفی راه دارد. مثلاً «علت» را به دو قسم بالذات و بالعرض تقسیم میکنند. نظر ملا صدرا این است علت معدّه علت بالعرض است و نه بالذات، ولی علت حقیقی علت بالذات است.