عزتمند

کلمه‌ی «عزتمند» از دو بخش تشکیل شده است: «عزت» و پسوند «مند». عزت در زبان فارسی به معنای ارزش، احترام، جایگاه والای فردی یا اجتماعی است. این واژه بار معنایی بالایی دارد و نشان‌دهنده‌ی شخصیت و موقعیت محترم فرد در جامعه یا نزد دیگران است. پسوند مند در فارسی معمولاً به معنای «دارا بودن ویژگی» است. وقتی به «عزت» اضافه می‌شود، معنی «دارای عزت» یا «کسی که عزت دارد» را می‌دهد. بنابراین «عزتمند» یعنی کسی که دارای عزت و احترام است، فردی محترم و با جایگاه اجتماعی یا شخصیتی والاتر. این کلمه غالباً برای توصیف افراد با شخصیت والا، شرافتمند و قابل احترام به کار می‌رود. در ادبیات فارسی، این واژه بار عاطفی و ارزشی دارد و نشان‌دهنده‌ی توجه و احترام نویسنده یا گوینده به فرد مورد اشاره است. مثلاً وقتی گفته می‌شود: «او مردی عزتمند است»، منظور این است که او هم از نظر اخلاقی و هم از نظر اجتماعی مورد احترام است. در نهایت، «عزتمند» ترکیبی است صفتی که شخصیت و جایگاه فرد را با احترام و ارزش بالا توصیف می‌کند.